luni, 8 octombrie 2012

Draga mama!

Iti scriu acum si stiu ca nu este prea tarziu sa iti zic ce simt. Stiu ca tu esti alaturi de mine si vezi ce scriu.
Ai plecat asa de repede incat nici nu am avut timp sa iti spun cat de mult insemni pentru mine si cat te iubesc.  Da stau si ma gandesc ca nu asteptai sa iti zic eu asta ca oricum stiai … sau nu?
Au fost multi oamenii cand ai decis sa pleci din acesta casa. Multi oameni care te plangeau. Multi oameni care vroiau sa te intorci desi erau constienti ca nu se mai putea. Si sti ca este greu mama sa iti vezi persoanele dragi cu lacrimi in ochi, dar cel mai greu este sa iti vezi mama intr-un cosciug rece de lemn.
Am plans si eu mama si te rog frumos sa ma ierti pentru ca stiu ca nu iti placea sa ma vezi asa. Te tineam de mana si iti sarutam fruntea rece ce ghaeta si te strigam,dar nu ma auzeai.
Multi mi-au trimis mesaje de sustinere si cu condoleante. Prietenii au fost aproape si avut grija de mine sa mananc si sa ma odihnesc. Va multumesc! Rudele au fost aproape si ele.
Nu ma asteptam la treaba asta, dar sa intamplat. Imi aduc aminte cand am ajuns in salon la tine si am vazut patul gol am vrut sa o intreb pe asistenta unde te-au mutat pentru ca aveam senzatia ca esti bine…nu erai. Cand am aflat vestea ingrozitoare chiar numai stiu ce sa intamplat. Stiu ca am inceput sa plang si sa ma intreb de ce. De ce? Si mai stiu ca am inceput sa sun rudele sa le anunt…si am ajuns acasa. De atunci nu mai vreau sa povestesc…
De acum incolo promit ca o sa fiu vesel pentru ca stiu ca nu iti place sa fiu trist. Te iubesc mama!

Un comentariu: